Als kind vond ik maskers prachtig! Ik maakte er handvaardigheidsopdrachten mee of kocht ze als versiering. Een masker is een fascinerend fenomeen; achter een masker kun je jezelf verschuilen, achter een masker kun je de meest avontuurlijke droomrollen spelen of met een masker durf je juist wel je echte gevoel te laten zien.
..
Maar zonder maskers kun je elkaar werkelijk ontmoeten.
..
In de wereld zoals die nu om ons heen is, vind ik dat veel mensen een masker dragen. Helaas maar al te vaak geen fijne maskers. Het is nog steeds niet even makkelijk voor homo’s om uit de kast te komen of voor een transgender om een operatie door te zetten. Op de werkvloer verschuilen werknemers zich met een staalhard gezicht achter de ‘zo zijn de afspraken nou eenmaal’-antwoorden, ook al gaan deze compleet tegen hun gevoel in. Ruziënde echtparen blijven samen, ambtenaren gaan met hoofdpijn naar hun werk, romantici verbergen hun werkelijke gevoelens, gelovigen stellen geen vragen en geheimen blijven in de doofpot.
Hoeveel mensen durven geen essentiële keuzes te maken vanwege alle mogelijke gevolgen? Ik geloof dat het er heel veel zijn. Of de situatie wordt houdbaar gehouden door medicijnen, ook bij kinderen.
..
De kinderen van nu zijn steeds beter in het aanvoelen van maskers. Ze kunnen er feilloos doorheen prikken zodat je met verbazing jezelf afvraagt hoe ze zoiets toch kunnen weten. Voor deze kinderen is het verwarrend als de waarheid die ze voelen, steeds achter een masker schuil gehouden wordt. Hun waarheid wordt steeds ontkent. Elke keer weer. Hoe verwarrend is dat?
Op school moet de juf blijven doorwerken aan de prestaties, ook al gaat het volledig tegen haar gevoel in. Zeker wanneer haar leerling zich onder zijn tafel verstopt voor een volgende toets. En hoe lukt het de meester om de hoge werkdruk, die bijna zichtbaar op zijn nek zit, uit zijn klas te houden? In hoeverre gaat het op een school nog over het kind zelf?
Er zijn kinderen die zich aan kunnen passen. “Op school speel ik de leerling.” was een spreuk uit de HARTverwarmendWijs scheurkalender, waar ook in stond: “Wilt u mijn eigen antwoord of die uit het lesboek?” (Als je dan doorvraagt kun je een fantastisch antwoord krijgen en nog waar ook!)
Toch vallen er ook kinderen uit in het onderwijs. Als ze zich niet aan kunnen passen, kan dit opvallen door hun gedrag, ze vertonen bijvoorbeeld heel explosief gedrag of juist heel teruggetrokken.
..
Ik heb helaas hiervoor geen snelle oplossingen. In mijn leven zorgde mijn lichaam goed voor me en werd ik in langdurige situaties die niet goed voor me waren domweg ziek. Doktoren konden nooit iets vinden, maar mijn stem was bijvoorbeeld voor een maand verdwenen tijdens een callcenter baan. (Geweldig toch eigenlijk!)
Misschien moeten we nog even geduld hebben. Er zijn al prachtige initiatieven gaande die meer keuzes in de maatschappij mogelijk gaan maken. (Mocht er zo’n initiatief onder je aandacht komen, dan kunnen ze je steun en stem goed gebruiken.)
En ik geloof dat het loont je hart te volgen en de keuzes te maken die voor jou goed zijn. Soms ontstaan hierdoor oordelen, verdriet of onzekerheden die natuurlijk nooit leuk zijn, maar onhoudbare situaties houdbaar houden is in mijn ogen ongezonder voor jezelf en de samenleving. En zeker voor de kinderen van nu.
..
Vanaf mijn 16e merkte ik dat er kinderen waren die op mij reageerden. Meer dan eens zochten ze me op en waren dan heel open. Ik begreep hier eerst niks van. Waarom kwamen ze juist bij mij? Nu begrijp ik dat deze kinderen naar me toe durfden te komen omdat het veilig was voor ze. Ik droeg geen masker en ze voelden hierdoor geen verwarring. Achteraf realiseer ik me dat ik vanaf mijn 16e dus al begonnen ben om kindercoach te worden. Alleen moest ik eerst nog veel leren om te weten waar ik het nu over heb en wat ik coach. De kinderen van nu, vaak intuïtieve en hooggevoelige kinderen (of nieuwetijdskinderen), hebben het nodig de waarheid te weten omdat ze die eigenlijk al voelen. Wat ik voornamelijk doe als kindercoach is door alle verwarring heen, ze dit te helpen herinneren. Het mooie is dat deze kinderen met al hun ruime denkwijzen, open harten, prachtig rechtvaardigheidsgevoel, geniale inzichten en unieke kennis de maatschappij ten positieve zullen veranderen. Naar mijn idee brengen ze o.a. keuzevrijheid en minder maskers. Dit maakt mijn beroep zo prachtig.
..
Ik heb maskers waarschijnlijk altijd al mooi gevonden omdat ik deze stiekem best wel eens zou kunnen gebruiken. Maar ik weet nu waar ik het voor doe en waarom ik zonder masker leef.
En draag jij een masker?
..
Wie dan wel?
Als wij niet meer geloven dat het kan
Wie dan wel?
Als wij niet meer vertrouwen op houwen van
Wie dan wel?
Als wij niet proberen
Om van fouten wat te leren
Als wij ’t getij niet keren
Wie dan wel?
Als wij niet meer zeggen hoe het moet
Wie dan wel?
Als wij niet meer weten wat er toe doet
Wie dan wel?
Als wij er niet in slagen
De ideeën aan te dragen
Voor een kans op betere dagen
Wie dan wel?
Als wij niet meer geloven dat het kan
Wie dan wel?
Als wij er niet mee komen, met een plan
Wie dan wel?
Als wij er niet voor zorgen
Dat de toekomst is geborgen
Voor de kinderen van morgen
Wie dan wel?
Als wij onszelf niet dwingen
Een gat in de lucht te zingen
Waar zij in kunnen springen
Wie dan wel?
Paul van Vliet
..
4 februari 2014
Lily
eliascoaching 